diyor Özdemir Asaf usta tüm içtenliğiyle.
bıkkın bir yaz gecesi akşamında, galiba hasta yatağında yatıyor olmanın insanda bıraktığı az buçuk geçimsiz ve asabi ruh halini alması bakımından ustanın dizeleri birebir..en azından bende işe yarıyor gibi..
okudukça okudum belki yüzlerce defa okuduğum şiirlerini.birkaçını yazmayı istedim buraya.
insan düşünebilen hayvandır, nitekim düşünebildiği gibi, unutur da.
arada bir hatırlatmak lazım..
kimbilir kimler okudukça neleri hatırlıyor her defasında. ve aradan yıllar zamanlar geçtiği vakit, okudukça gözlerimizin önünde belirenler hep başkaları mı..kişilik kazandırmasak da, an'dıklarımız hep aynı mı??!!
..
Dün sabaha karşı kendimle konuştum
Ben hep kendime çıkan bir yokuştum
Yokuşun başında bir düşman vardı
Onu vurmaya gittim kendimle vuruştum
( benden sonra mutluluk / Epsilon Yayınevi )
benden onlara benzer olmayı beklemeyin
ve onları yineler olmayı beklemeyin
herkes yeniliğine varır, kendi kalırsa
kimseden bana benzer olmayı beklemeyin..
( çiçekleri yemeyin / Epsilon Yayınevi )
bir şiir bir geceye değer
bir şiir bir uykuya değer
bir şiir bir uyanmaya değer
bir şiir bir sigaraya değer
bir şiir bir rakıya değer
bir şiir bir şarkıya değer
bir şiir bir türküye değer
bir şiir bir ağrıya değer
diye diye,
meğer..
daha ne denir ki bunların arkasından.
kitabıma dönüyorum yine.belki sonra yine yazarım..
fonda : kerem görsev / yellow ( orange juice )
photo : tarafımdan çekilmiştir. ( venice / 2005 )
Comments