Kay(ıp)bedenler K/lan+-Dereasonable (VV)arp PresentsDeuss_Ex_Machina_267_--_Dreams Of The Red Chamber
14 Eylül 2009 Pazartesi gecesi "banttan" yayınlanmış programın parça dizinidir.
>>>>>Musique
Album Of The Week: Koby Israelite-Is He Listening? (Tzadik)
>1<-Metavari-Story For A Song Without End (Crossroads Of America Records)
>2<-Metavari-The Priest, The Shore, And The Wait (Crossroads Of America Records)
>3<-James Yorkston & The Big Eyes Family Players-Sovay (Domino Recording Company Ltd.)
>4<-James Yorkston & The Big Eyes Family Players-I Went To Visit The Roses (Domino Recording Company Ltd.)
>5<-Amiina-Þristurinn (Self Released)
>6<-Amiina-Tvisturinn (Self Released)
>>>>>Myspace Keşifleri / Talents From Myspace<<<<<
>7<-Bark Cat Bark-Haipakka (Dedicated Records)
>8<-Bark Cat Bark-Benque Viejo (Dedicated Records)
>9<-Gayda İstanbul-Kağıthane (Kalan Müzik)
>10<-Gayda İstanbul-Bum Bum (Kalan Müzik)
>11<-Bandista-Yan Babilon (Opzzz!)
>12<-Bandista Feat. Sultan Tunç-Pardon Afedersiniz Mr.Genelkurmay (Opzzz!)
>13<-Koby Israelite-Two Stone Down (Tzadik)
>14<-Koby Israelite-Papa Don't Trill (Tzadik)
Dreams Of The Red Chamber (267) – Sıramızı Bekleyip Sonuçları Görmek İstiyoruz. Talep Ettiğimiz Her Çözüm Hamlesinde Karşıtlıkların Baskınlığına Gebe Bıraktırılmaktan Usanan Kitleler Olarak Tek Bir Seferinde Bir Şeylerin Düzeltilebildiği, Arapsaçı Olmadığı, Çözümün Kaf Dağının Ardına Bıraktırılmadığı Bir Ülke Hayal Ediyoruz. Çok Mu Şey İstiyoruz. (Eylül-Kederine Sansür De Eklendi!)
>>>>>Bildirgeç
Hayatımızı idame ettirdiğimiz yerküremiz artık Charles Lutwidge Dodgson'ın zamanın ötesindeki bir tasvirler bütününde oluşturduğu, türlü çeşit sürprizlere açık tutulmuş 'Alis Harikalar Diyarında'nın çok çok daha ötesinde bir gerçekliği karşımıza çıkartmakta. Alenen temize çekilmesi gerektiği unutulmuş bir teksir nüshası gibi, alelade yanlışlıklarla tutturulmaya ve devamlılığı sağlanmaya çalışılan bir izlek. Her yanında farklı birer fırtınanın koptuğu ama kimseciklerin farkına varmaması için tıpkı kurgudaki gibi “tavşan deliği” bulunamadığında kendini göstermeyen bir karmaşanın ev sahipliliğini üstlenmekte hayatlarımız. Sürümcemenin dahilinde durmaksızın birbirlerini tetikleyen etmenlerin artık istisnai bir durum teşkil etmedikçe önemsenmediği hatta bilakis unutturulmaya sevk edildiği bir güncelliğin de sınırlarındayız. Olması gerektiği gibi tartışmaların, söze kıymet vermenin gerekliliğinin yerine oldukça kuvvetli bir halde derdest edilip ekranlarımızdan duhul eden olayların zihnimizde yer edinmeyip bir an evvelinden silinmesine tanıklık ediyoruz. Varsa yoksa hızlıca sindirilmeye çalışılan bilgiler, üstünkörü lafazanlıklar ve her zamankinden pek de farkı bulunmayan genellendirmelerin birleşimi çıkarsamamızı daha kolaycıl bir biçimde bütünleştirecektir. Keskinleştirilmeye gösterilmekte olan çabanın onda birini, bugün çoğumuza kurmaca olarak gelen bir yazınsalda bile daha hakikatli yolların tercih edilmesine karşın, şüpheyle yaklaşmamız ve bir türlü bitmek bilmeyen acabalara, samanın altında yürütülen sulara sağırlaşmamız vesilesiyle bir kere daha dikkat çekmek istiyoruz. Hemen her an yeni bir sınırlandırılmışlık ve o muktedir üstünlüğü korumaya biat etmiş olan katıcıl değişmezlikleri göstere göstere ilerleten sınırlardan bahsetmek istiyoruz. Kendi içimizi de yiyip bitiren bir virüs haline çok da yabancı olmayan bir haller toplamasından. Olumlamaya çalıştıkça, belki bir gün olur a değişmezlikleri de değiştirebiliriz söyleminden uzaklaşmamıza neden olan kalın kalın çizilmiş sınırlara dikkat çekmeyi diliyoruz. Enikonu oldu bittilerden ise artık bir durun diyebilmeyi, görev olarak değil içten bir yakarışı duyurmayı borç edinenlerin çabalarının heba olmamasına ulaşmayı düşlüyoruz. Her daim olduğundan, varlığını kanıksamaya başladığımız yıkıcılığın, kırmızı çizgilerle, adamın tepesini attırmayın sözlerinin ve vurgulamalarının gür çıktığı bir zaman diliminde hiç değilse etrafımızdaki değişimleri mümkün mertebe sorgulayabilmenin gerekliliğine işaret etmek istiyoruz. Gün gelir de lazım olur kabilinde değil sadece yaşadığımız anın hızlıca yitirttiği değerlere bir kere de olsa şans verebilmek adına. Ötesi yok.
Detaylandırmalara paralel olarak genişletilen veya daraltılan sınırların açmazları beslediğinden de dem vurmalıyız öncelikle. Varsa yoksa kötülüğe karşı bir savunma mekanizması olarak ısıtılıp duran, zaruri olmadıkça tenezzül dahi edilmeyen, dinlenmeyen sınırın dışındakilere, görece hoşgörü gösterilmesinin zorunluluk taşımadığı anlarda devreye girmekte olan paylamanın varlığından bahsedebiliriz. Sus pus kesilmelerin, gözardı etmelerin belki pek çok olayda da daha sonra açığa çıktığı gibi bu durumun tüm yansımalarında karşımıza çıkartıldığını iliştirmeliyiz. İlerlemek şöyle dursun açılım denilenin bir kaç adım sonrasında neler yaşayabileceğimizin bile kestirilmediği bir hengamenin varlığı henüz o sınırlara ve sınırlandırmalara karşı yabancılık hissetmediğimizden kaynaklanıyor olabilir mi? Dur durak bilmez bir biçimde sürekli ayrıştırmaların karşılığında yeniden başladığımız noktada kendimizi bulmaktan da öteye gidemeyişimiz bu sebeple ilintilenebilir. Yıllardır söylenegelenlerin bir şekilde zihinde edindiği yerin aynı tektiplilikle terbiye edilmiş kötümserliklerle bağlantılı olmasından da keza. Düşünce ve ide dönüştürüldükçe, toplumun çoğunluğunca tasvip edildikçe sağlıklı bir işlevsellik kazanabilir. Kalıplara sıkıca rehin bırakılmış neredeyse terk edilmiş rutinin içeriğinde bile bu durumun önemine haiz pek çok ayrıntı keşfedilebilir. Söylem genişletildikçe, muğlaklık olarak tanımlanmış olanlar çözümlendikçe veya çözüm yolunda ilerletildikçe varsayılmakta olan sınırlandırılmışlığı da aşabilmek mümkünatlar dahilinde olacaktır. Kuşkusuz ki bunun için ellerini taşın altına sokmuş öncüllerin izlerini takip etmek, sözlerine kulak kabartmak varsa gönlümüzden geçenleri de dillendirmenin önemi artmakta. Nasıl olumlu olanın temellendirilebileceğinin yol haritaları belki oralarda saklıdır. Tasvip edilmeyenin ve sürekli bir biçimde öteki olarak addedilmişliğin can yakıcılığından kurtulabilmenin yöntemlerinden birisidir de üstelik. Çünlü insanlar konuşabildikçe, derdini ve kederini birbirleriyle paylaşabildikçe, öfkenin yerine sevgiyi koyabildikçe bu şimdilik görünür görünmez ayrışımlar aşılabilecektir. Yaklaşık 36 ay önce karanlığa teslim edilen Hrant Dink’in anısına geçtiğimiz 15 Eylül tarihinde (Dink’in doğum günü de aynı zamanda) göstermiş oldukları mücadeleleriyle bu sınırların ve kalınca ayrışımların önünü almaya çaba sarf etmekte olan gazeteciler Alper Görmüş ve Amira Hass’a özel ödüller takdim edildi. Farkına varamadığımız nicesinde anlam aramaktan kaçınır olduğumuz o hallerin üzerine üzerine gidebilen, tıpkı Hrant Dink’in bu ülkenin dinamiklerine olan inancı, sevgisi ve çabasıyla örtüşmekte bir an bile tereddüt etmeyeceğimiz bir çabalanmanın karşılığı o akşam Cemal Reşit Rey Konser Salonu’nun yerleşkesini doldurmaktaydı.
Halkların birbirlerine karşı olan sorumlulukları iyi günler olduğu kadar, yaşanılmış olan acıların da artık söz edilebilir kılınması, her halkın da eteklerindeki taşları dökebilmeleri, sınırların açılabilmesi gibi pek çok alt başlığa ulaştırabileceğimiz Türkiye Ermenistan arasındaki devletler düzeyindeki diyalog çabalarının tartışılmaya başlandığı günlerde Hrant Dink Vakfı’nın yapmaya çabaladığı bütün bu eylemlerin yarım kalmamasına da vesile teşkil etmektedir diye düşünmekteyiz. Yıllarca salt bir toplumun vitrinliği olarak yeri geldi mi anılan bir azınlıktan ise olabildiğince bu toprağın öz vatandaşları kadar memleketine bağlılık duymuş, gereken diyalog ortamı için türlü vesilelerle diaspora Ermenileri üzerinde de tesiri uzunca süre gitmeyecek savunmalara, işin ve zannettiklerinin en doğrusu bunlardır diyerek tezler ileri sürmüş, anlatma yoluna gitmiş, bir insanın ardından şimdi daha fazla sözcüklere sahip çıkmak gerekmekte. Tıpkı ödülü almış Görmüş ve Hass’ın da dile getirdikleri gibi. Her iki anlamıyla da sınırlarımız ve kanıksamış olduğumuz hatalarımızdan artık ferâgat edebildiğimiz müddetçe birbirlerimizi anlayabilmemiz mümkün olacak. Yoksun ve desteksiz bıraktığımız her değişim çabasının ardından da baka kalmamak için böylesi daha iyi değil midir? Zaman mevhumu akar durur iken birbirilerimize sözler hazırlamaktan, duymamaktan, anlamamaktan, görmemekten daha yeğ değil midir? Seçimleri ve gideceğimiz yolları aslında bizler belirleyeceğiz. Ne iki devlet kademelerinin ne de otorite olarak arabulucuğa soyunmuş görünen büyük devletlerin yöneticileri değil. Notumuzu Milliyet Gazetesi yazarlarından Ece Temelkuran’ın kaleme aldığı ‘Kocaman Kollar’ yazısından yapmış olduğumuz, altı çizilesi tümcelerle gerçekleştirelim:
“Protokol imzalandıktan sonra son söz Meclis’te olacağı için siyasi partilerin desteği gerek. Sadece Davutoğlu değil, Ermenistan Dışişleri Bakanı Edvard Nalbantyan için de kariyerlerinin en zorlu dönemlerinden biri başlıyor. Birbirini düşmanı görerek ve kendi ulusal kimliğini bu düşmanlık üzerine kurmuş, barışmaya hiç de ihtiyaçları olmadığına inanmış iki halkı yakınlaştıracaklar. Barışırlarsa içlerinde hangi yaraların iyileşeceğini bilmeyen, bilmek istemeyen iki öfkeli halk... Zor iş.
Derinlik meselesi
“Karşımızda tutulanı yanımızda hissedebilmek onu ancak yeniden insan olarak görebilmekle mümkündür.”
Bu cümle, önceki gün Birgün gazetesinde yayımlanan, Gazi Üniversitesi Psikiyatri Bölümü’nden Yrd. Doç. Dr. Serap Erdoğan’ın yazısından. Erdoğan, Hrant’ın anısına yazdığım ‘Ağrı’nın Derinliği’nden Ermenistanlı şair Silva Gabudikyan’ın kitaba da ismini veren cümlesine dikkat çekiyor:
“Ağrı sizin için bir yükseklik, bizim içinse bir derinlik meselesidir.”
Erdoğan, bir psikiyatr olarak bu cümlenin iki halk arasındaki barışın ipucunu taşıdığını söylüyor:
“Kendi zulmümüzün gözlerinden karşımızdakinin acılarının derinliğine, kurban edilişlerimizin öfkesine düşmeden bakabilmek ve bilebilmek içimizdeki her acıya karşılık onların yükseklerinde de acıların kol gezdiğini...”
Ermeni gençler
İpek Yezdani, fotomuhabir Bünyamin Aygün ile birlikte Erivan’dan yazıyor iki gündür. Yazı dizisinin dünkü bölümünde İpek, üniversiteli öğrencilerle konuşuyor ve açılıma ne kadar olumsuz baktıklarını anlatıyor. ‘Derinliklerinde’ ne acılar olduğunu, tıpkı bizim gibi bir düşmanıyla barışmaktan korkarak büyütüldüklerini biliyorum. Ama çocukların söylediği önemli bir şey var:
Protokoldeki tarih komisyonu meselesi.
İnsanlarının, acılarının ‘tarih komisyonlarında tartışılacak bir meseleye’ indirgendiğini düşünmeleri onları kırıyor muhakkak. Kürt-Türk meselesi için de geçerli olan bir konu bu ve daha önce de yazdım. Davutoğlu’nun bunu anlayacağından eminim:
İnsanların acılarına hürmet edildiğini bilmeleri gerekiyor. Bu, sadece diplomatik değil insani beceri de gerektirir.
Pervasız kollar
Hrant’ın böyle bir insani becerisi vardı. Delal’ın ‘pervasızca sarılırdı’ diye anlattığı o ‘kocaman kolların’ yaptığı buydu. Ne ki bu toprağın en güzel oğullarından biri İstanbul’da bir kaldırımda kaldı. Acısı hâlâ yüreğimizdedir. Tazedir. Bu yüzdendir ki Türkiye’nin, Türkiye halkının Ermenilerin acılarına hürmet ettiğini göstermesinin tek yolu Hrant’ın o kocaman kollarını o kaldırımdan kaldırmaktır. Bunun için de yapılacak en güzel şey o sınırın, bizden Hrant’ı alan sınırın üzerinden lanetin kaldırılabilmesi için yapılacak tek şey, Türkiye-Ermenistan sınırının açılmasını 19 Ocak’a, Hrant’ı kaybettiğimiz güne denk getirmektir.
Böylece Ağrı, her iki halk için de ‘derinliklerine’ hürmet edilen bir dağ; Ermenistan ve Türkiye, ortak oğullarını beraber anan iki halk olabilecektir”. (16.09.2009)
Farkındalılık sağlanabildikçe veyahutta belirli bir ivme kazandırıldıkça yönelimlerdeki önyargıların bu keskinliklerle dolu karaşınlığın ötesine ulaşabilmek söz konusu olacak. Hiç bitmemecesine tekrarlarda kendini yeniden bulan çözümsüzlüklerin getirdiği daimi bir açmaz halini egale edebilmek de ancak bir çabalanma bütünlüğü ile olacaktır. Ne ötekisinden ne de berikisinden medet umarak, saldık çayıra mevlam kayıra kolaycılığının, adam sizde uğraşacak dert mi, keder mi kalmadı benzetmelerinin ani ve çok kısa süreli akıl tutulmalarının karşısında yegane tutumun ortak dili olan barışı koruyabilmek, sözü tam vaktinde ve gerektiğinde kullanabilmekten geçtiği bir kere daha hatırlarda yer edinmektedir. Öyle ya da böyle yaşamakta olduğumuz bilgi çağının, her türlü dökümana neredeyse birkaç basitçe tıklama ile ulaşılmasına karşın hala ısrarcıl bir biçimde tabulara ulaştırılan, ulaşılmaz kılınanların da bir şekilde yeniden tanımlandırılabilmesinin önemi karşımıza çıkar. Kendi içerisinde dönüştürüldükçe, en başında bahsedilenlerin nasıl bambaşka bakışımlara ulaştırıldığının farkına varıldığında bu benzetmelerin hem bir ayrışım derinleştirici, hem de ucu çoktan kaybettirilen çözümleme yolunun simgesi ipi çağrıştırdığı söze eklenebilir. Deuss Ex Machina'nın Pazartesi akşamı banttan yayınlanan kurgusunda da böylesi bir olgunun, karşılaştırmaların çağrışımlarından ilham edinen bir seçki ortaya çıkartmaya çalıştık. Seslerin tekil hallerinde bizlere salt bir dinlencelik, eğlendirici meta olmasının yanında aslında çok da ihtiyaç duyduğumuz kıssadan hisseleri de bahşettiğini sunabilmeye gayret ettik. Yaşam kendi rutinin ötesinde olabilenleri algılayabilmemiz için çeşitli yardımcı öğeler, etmenler bahşeder. Müzik gerek kültürel alt metinleriyle, gerek algılanması en kolaycıl sanatsal eylem olması hasebiyle bu alanda sıklıkla yardımcı olarak kullanageldiğimiz bir disiplin. Dinleyicinin beğenisi doğrultusunda kendi rotasında yeni keşifler yapmasına imkan sağlayabilen, sözcüklerin kıymetinin idrak edilebilmesine ve dahası aldığımız tüm yaraların nedenlerini sorgulayabilmemizi sağlar. Sağlamlaştırır. İçinden çıkamadığımız bu devasa izler ve döngülerin girift hallerinde cesurca bir tavırla İnsan Neyle Yaşar? Sorusunun ardılında üzerimize düşenleri keşfedebilmeyi mümkün kılar. Sorunları büyüterek içinden çıkılmaz addetmenin değil artık bir noktada asgari müştereğin bulunup çözümlenebilmesine aracılık etmeyi teşvik eder. Bu bağlamda 2003’den günümüze, modern avantgarde caz denildiğinde akla gelecek bir kaç isimden birisi olan John Zorn gibi zamane müzik üstadının onayını alacak kayıtların altına imzasını atmış Koby Israelite’yi dördüncü uzunçaları olan ‘Is He Listening?’in başatlığında haftanın albüm kaydı ve sanatçısı olarak sizlerle paylaşıyoruz.
Müziğin alabileceği çehre ve değişimler konusunda son derece yetkin örnekleri barındırmakta olan bir çatı caz müziği. Sabitliklerin üzerine üzerine giderek farklı rotalar keşfettirmeyi amaç edinmiş pek çok sanatçı da bu müziğin kabul görmesini bir yerde de yaygınlaşmasını sağlayan yol göstericilik rolünü üstlenmekte. Değişimler beraberinde ilk çıkış noktasını oluşturan deneysellik hüzmesini de genişçe ele almakta olan müzikal kurgulamaların varlığını da belirginleştirir. Formların zamanla birbirlerinden geri beslenmesi gibi caz müziğinde de yeni keşifler ve seslerle beraber farklı yaklaşımlar sergilenmeye çalışılır. Oluşturulan kompozisyonlar üreticinin beklentileri ve iletmek istedikleri ile zamanla bir tasvirler bütününe dönüşür. Yarıda kalmış cümlelerin tamamlanabilirliği gibi bir tanımlama sanırız bu dönemeçlerle beraber müziğin ilerletilmesi geleneğinde farklı bir duruşu yakalamış olan John Zorn ve şürekasındaki müzisyen ve grupların kayıtlarını tanımlayabilmesi mümkün. Kurucusu olduğu Tzadik Records’dan günyüzü bulmuş kayıtların neredeyse tümünde yukarıda kısacık detaylandırmaya çalıştığımız deneysel izlek oluşturma gayretkeşliğinden dem vurabilmek mümkün. Kimi zaman saf bir caz dinlenceliği, kimi zaman da en uç noktaları kendisine referans edinen, türler arası geçişlerle beraber yaratılanı bir sanatsal yapıt olarak algılamamıza imkan sağlayacak çeşitlendirmeler bu rotayı belirgin kıldı. Müziğin özü üzerinde tasavvur edilmiş her bir eylemsellikle beraber keskin hatlarından ve belirli odakların kısıtlılığının aşılmasının tercih edildiğini söylemeliyiz. Müzik karmaşıklaştırıldıkça, belleğin ve dinleyicinin kulağının farklı olana alışıp tepki verdikçe dönüşümü kuvvetlendirilen bir dinlencelik ve seyyahlık ortaya çıkartılır. Bunu da çeşitli alt başlıklarda değerlendirilmekte olan Tzadik külliyatı dahilinde derinleştirebilmek mümkün. Somut alaşımların ve yönlendirmelerin ortaya çıkarttığı sesle caz müziğinin ileriki basamakları söz konusu olduğunda nelerle karşılabileceğimizin yanıtı olarak değerlendirilebilecek bir duruş genel anlamıyla kulaklarımıza çalınmakta. 23 Kasım 1966 doğumlu Koby (Yaakov) Israelite’nin ortaya koyduğu müzikal yapının tasvirini de bu tanımdan hareketle yapabilmek mümkün. Caz müziğinin karakteristik öğeleriyle beraber Balkan tınılarının kanı kaynatan seslerine, Yahudi geleneksel müziğinin katettiği dönüşümlerin ardından, Muammer Ketencioğlu’nun yazısından alıntılayarak ‘şarkı gemisi’ sözlük anlamıyla tanımlandırdığı Klezmer müziğine, karaltılı tını yoğunluğu ve Rock müziğinde kültürel dönüşümünü belirginleştirmiş Death Metal gibi sert sesleri bütünleştirme yolunu tercih etmiş bir müzisyen. Herşeyden bir tutam olmasına karşın asla birbirlerini ezmeyen veyahut da rahatsızlık verici bir biçimde kakafoniye yol açan bir durum söz konusu değil kayıtlarında, en başından bunu belirtmekte fayda var. Tel Aviv’de yaşadığı çocukluk döneminde almış olduğu piyano eğitiminden itibaren müzikle haşır neşirliği sürekli olarak artarak ilerleyen ve kendini geliştirme konusunda mahir çabalanımlarının biyografisinde karşımıza çıktığı bir isim Koby Israelite. 14 yaşında uzun sızlanmalar sonucu edindiği çakma davul seti ile beraber Rock müziğinin sınırlarına ulaşmasının birlikte gerçekleştiğini söyleyebilmek mümkün. ‘The David Rich Drumming School’da iki yıl boyunca eğitim alacaktır. Led Zeppelin gibi mihentaşı grubunun hayranlığının da bu yönelişimi belirginleştirdiğini ve müzikal altyapısını kuvvetlendirdiğini belirtmeliyiz. 20’li yaşlarının başında geldiği ve şu anda yaşamını sürdürdüğü İngiltere’de zihnindeki müziği taşıyabilmek gayesiyle çıktığı serüvende pek çok grupta baterist olarak yer alır. Bir yandan pek çok farklı müzisyenle çalışma imkanı yakalamasının tüm avantajlarını sonuna kadar kullandığı bir dönem geçirir Israelite.
1999 yılında kendi parçalarının taslakları üzerinde yoğunlaştığı ve kayıtlara girişeceği döneme ulaşılır. John Zorn’un ‘Naked City’ projesinde olduğu gibi değişik yönelişimler ve müzikal seslerin hemhal edildiği kurgunun izlerini benimseyen, oradaki fikriyatla kendi parçalarını da beğenebileceği düşüncesiyle demo kayıtlarını üstada ulaştırmasının ardından da 2003 yılından bu yana Radical Jewish Culture dizini altında dinlediğimiz albüm çalışmalarının başlangıcına ulaşırız. ‘Dance Of The Idiots’ çalışması yazması oldukça karmaşık hale gelmiş olan ses sekansları arasında ustaca kotarılmış bir dinleti imkanı sağlayacaktır. Modern Caz’ın ekseninde Koby Israelite’nin damıttığı, belirginleştirip vurgusuyla ön plana çektiği türlü çeşit envanter tınılarının birbirlerine buluşturulduğu bir “ilk” kayıt olacaktır. İsrail’in gerek müziği gerekse de muhalif kimliği ile ön plana çıkmış müzisyenlerinden birisi olan Gilad Atzmon’un Klarnet’iyle konuk olduğu rahat dinlencelik örneklerinden birisi olan Saints And Dates ile kayıt açılır. Kulağa aşina gelen sefaradik ezginin başlı başına yeniden tanımlandırıldığı güzelleme hali Toledo Five Four albümün dingin noktaları arasında anılabilecek bir diğer örneği tanımlar. Hemen ardından gelen If That Makes Any Sense ise ağıdı çağrıştıran vokallerin endüstriyel rock ile buluşmasına ev sahipliliği yapan bir çeşitlendirmeyi sunar. Enikonu yaşanmış olan acıların tümüne dair göndermelerin de bulunduğu, tıpkı İsrail’in çelişik duruşu ve serzenişlerinin sadece kendisine dair bir konu olduğunda ortaya çıktığı bir bakışıma da hararetli bir muhalifliği ortaya çıkarır. Battersea Blues aynı istikamette belirginleştirilme yolunun tercih edildiği blues müziği ile endülüs raksının birbirlerine yakınlaştırıldığı bir çalışma olur. Adı yavaşça ana akım müzik dünyasında duyulmaya başlanan yılların gizli cevherlerinin karşılığındaki Balkan müziğinin aslına sadık kalınarak yeniden kurgulanmasına dair önemli bir dinlencelik olan In The Meantime, tek bir parça içerisinde caz ile rock nağmelerine oradan deneysel sınırlara ve jenerik müziklerine kadar birbirlerinin tamamen zıddı olan seslerin birleştirildiği Wanna Dance? gibi kayıtlar, albüm boyunca sunulmaya çalışılan çok yönlülüğü afişe eden çalışmalar olarak anılabilir. Koby Israelite’nin nevi şahsına münhasır örnekleyici tavrını kayda yansıtmış olan 2nd Of Tamuz, speed metal döngülerinin klezmer ezgilerine ulaştırıldığı aynalama vazifesini layıkıyla yerine getiren bir örneği tanımlandırır. ‘Dance Of The Idiots’ korunaklı müzikal bağları üzerinde farklı bir dilin tanımlandırılmasına ön ayak olmaya çaba sarf eden, dinleyici kısmından da bu türetime ortak olmasının talep edildiği bir şenlik tasavvur edilir. En kıssasından.
Enstrüman hakimiyeti konusunda yetkinliğini konuşturduğu bir diğer kayıt olan ‘Mood Swings’ 2004 yılında Tzadik etiketinden yayınlanır. Bir önceki çalışmanın devamlılığını belirginleştirmeye gayret eden, özgün niteliği giderek artan bir ses bütünlüğü ortaya çıkartılır. Deneysel tasvirlerin caz yamaçları boyunca derlendiği kah Balkanlara uğranıldığı kah Londra’nın puslu havasının hakim kılan öğelere ev sahipliği yapan ama bir yandan da dahil olduğu Radical Jewish Culture serisi içerisinde bizahati John Zorn tarafından deklere edilmiş ve manifesto kabilinden kaleme alınmış olan metinde değinildiği gibi, ana müzikal akımlar arasında nasıl değişkenlikler oluyorsa bu pek tabii ki Yahudi müziği için de düşünülebilir sorgulamasının yanıt bulacağı bir kayıt olacaktır. Hemen tüm ön kayıtlarının Koby Israelite’nin elinden çıktığı çalışmanın açılışında Progressive Rock gitarının üzerinde kurgulanmış olan geleneksel (pek çok eleştirmene göre) Türk musikisinin etkileşiminin yansımasındaki alaşımın ilişik halde parçayı şekillendirdiği bir kurgu ile dinleyici selamlanır. Koby Israelite’nin Taraf De Haidouks’u keşfinin ardından neredeyse tüm müzikal bakışını yeniden şekillendirmesine vesile teşkil edecek akordiyon’u da albümün üçüncü parçasında ağırlıklı olarak duyumsamak mümkün kılınır. Tigran Aleksanyan’ın duduğundan yayılan nağmeler ile birleştiğinde bir zaman yolculuğunun ara kesidini hissetmek mümkün olur. Koby Israelite zaman mevhumunu derbeder ederek, değiştirip dönüştürerek oldukça farklı bir dinlencelik deneyimini sunar. Bunun bariz yansımalarından birisi olan ve albümün de üst noktalarından birisini oluşturan özgün Metal-Klezmer birleşimi Ethnometalogy gibi örneklerde derinleştirebilmek mümkün. Bu duruma örnek teşkil edebileceğini düşündüğümüz bir diğer çalışma 12 Bar (Mitzvah) Blues parçası olur. Geleneksel ezginin yer yer melodik caz kavislerine yer yer de elektornik ile uyumlu bir şekilde akordiyon’dan yayılan seslerle hemhal ettirildiği, emprovize olmasına karşın oldukça naif bir kurgu ortaya çıkartılır. Parçanın sonuna doğru bu çoğul katmanları birleştirildiği bir yüksek tempolu final gerçekleştirilir. No Room For Anarchy ise Doğu Avrupa’nın melodi kapsamsallığından hareketle kotarılmış yer yer valse eşiğini sürdüğü bir toplamı duyumsatır. Modern Caz kapsamının Tzadik bakışında ne demek olduğunu idrak ettiren, durağan tempolu kısımları ile farklı bir mizanseni dinleyiciye yansıtmış olan Mood Swings / Smile ile albüm nihayetlenir. Yine John Zorn’un Masada “ses kitapları” dahilinde grubuyla beraber kurgulamış olduğu müziklerin Koby Israelite’nin ellerinde yeniden biçimlendirildiği hallerinin kaydı olan ‘Orobas: Book Of Angels Vol. 4’ sanatçının üçüncü uzunçaları olarak kariyerinin bir üst noktasını temsil edecektir.
Masada kayıtlarında belirgin bir biçimde ilerisini düşünen, fazlaca detay barındıran ama bir o kadar da keşfetmesi zevkli-zor bir dinlenceliğin üzerine yeni yorumlar getirebilmek açıkçası Koby Israelite gibi bir çoklu enstrümantalist dışında ismin altından kalkabilmesinin zor olacağı bir tercihi de tanımlar. Aynı noktalara düşmeden alabildiğince geniş açıdan bir müzikal çeşitlendirme imkanı sağlanır, ki albümün açılış parçası olan Rampel’den itibaren sizi kendi içerisine çekiveren bir kayıt olmasının müsebbibi biraz da bu yetkinliğin aşırıya kaçmadan türler arasında dinleyiciye de alternatif güzergahlar tanımlayabilmesinin de gerçekçe teşkil ettiğinden dem vurabiliriz. Koby Israelite’nin gitar aranjmanının 70’lerin Rock hakkaniyetinde ilerletildiği Zafiel ilerleyen süresi dahilinde akordiyon’un ön plana çekildiği bir yarı ağıt havasının yakalanmasına neden olur. Öylesine içten ve keyifli bir biçimde süreduran bir kayıt timsali. Ezgisinin tanıdık geleceğini düşündüğümüz Nisroc, İsrail’in ikilemlerle dolu havasını yansıtmayı başaran bir yanı batıda diğer yanı doğuda kalan bir güzelleme halinde kurgu içerisindeki yerini alır. Çok sesli Balkan Müziği orkestralarının kurgularındaki delişmen çeşitliliğin tek başına parçayı alıp yürüttüğü Khabiel, düşük tempoda kopaduran fırtınaların seslendirildiği temposu inişli çıkışlı bir biçimde ilerletilen Chayo parçasıyla kaydın finaline ulaşılır. Banjo’nun lirik bir klezmer ses eriminde akla hayale gelmez esas enstrüman rolünü takındığı, albümlerin temas noktalarından birisi olan kötülüğün (şeytanın) tarafını seçmiş meleğin ikilemlerini, nedenlerini çözümlemeye giden bir tasarlama olan Rachmiel ile albüm tamamlanır. John Zorn’u ve genel anlamıyla Masada külliyatını hatmetmişler için kolayca içeriğine dahil olunabilecek dönüşümler ortaya çıkartan Koby Israelite’nin şimdilik son kayıtlarından birisi olan Is He Listening? Temmuz ayı içerisinde dinleyicilerle buluşur. Bu kadar geniş çaplı bir müzikal kompozisyon çalışmasının en nihayetinde kıyısından da olsa üstadın izi üzerinde ilerleyen bir sanatçının kendine özgün bir Masada yorumu olarak değerlendirebilmek ilk elden mümkün olacaktır sanırız. Yorumların hemen her albüm çalışmasında giderek daha fazla belirginleştirdiği ise Koby Israelite’nin müziğinin artık belirli bir kalıbın dışını takip etmekten, soru sormaktan, dinlediğinde kendince çözümlemelere girişmek isteyen dinleyici için son derece müspet bir kayıt olduğu gerçeğinin altını bir kere çizmeliyiz. Formlar ve izlek düşünüldüğünde Tzadik ses erimi denilegelenin neleri kapsadığına dair yetkin bir özet olarak da kısaltabiliriz bu çıkarsama cümlesini. Speed Metal gitarlarının albümün girişinde bir çalan şarkıya bir de albüm kapağına bakakaldırdığı ama ilerleyen bölümleri boyunca bu nümayişe eklenmiş olan piyano, cajun vesair enstrüman ile beraber tatlı bir rüyanın tasvir edildiği ara bölümüyle beraber karakteristik klezmer ses eriminin açıklarına ulaşan Joy parçasıyla albüm açılışı gerçekleştirilir. Balkan / Çingene müziğinin kulağa hoş gelecek bir örneğinin akordiyon ile düzenlenmiş hallerindeki Papa Don’t Trill giderek bir grup halini almakta olan Koby Israelite albüm kaydı müzisyenlerinin (Ofir Gal – Gitar, Yaron Stavi – Bass, Michael Israelite – Bass) grup formunu deneyimledikleri bir dinletiyi sunar. Easy Listening’de ise tamamen iki farklı müzikal kutbun birbirlerine lehimlendiği, uzun uzadıya anlatmaya gerek bıraktırmayacak kadar kelimelere dökülmesinin imkansız kılındığı bir Arabesk-Metal çıkarsaması olur. İzler üzerinden hareket eden Koby Israelite’nin genel müzikal anlayışların ikilemlerini gözleyerek kotardığı bir düzenleme halinde defaatle dinlenilmesi gereken bir parça olduğunu iletelim sadece. Akordiyon’dan yayılan melodikanın parçayı sürüklediği atmosferin tahmin edilemez bir biçimde hararet dozu arttırılmış rock nağmelerine evrilmesini duyuran Shmekeria, albüm boyunca kuvvetli karşıtlıklardan bir diğerini oluşturur. Albümün belki de doruk noktasını oluşturan Yahudi ilahisi Adon Ha’Selichot’ın Mor Karbasi’nin insanın tüylerini diken diken eden yorumlaması ile beraber geliştirilen müzikal zenginleştirme, mayanın çoğu zaman tutturulamadığı sentezlemenin iyi bir biçimde kotarıldığında nasıl başarılı olunabileceğini kanıtlayan mühim bir örneği teşkil eder. Ki bir kaç dinleyişin hemen sonrasında defaatle o parçaya geri dönmenizin mümkün olmasının nedeni yürek burkan müziğin sözlerle beraber sizleri mistik havanın derinlerine çekebilmesidir. Muhaverede söylem farkını ortaya koyarken asla esasın bozulmadığını ve bütünlüğün sağlandığını da ek olarak belirtmeliyiz. Tigran Aleksanyan ile Koby Israelite’nin enstrümantal bir düeti icra ettikleri Under The Apricot Tree geleneksel müzik ile caz akustiğinin bir potada sunulduğu, nitelikli ve sade bir dinlencelik olarak kayıttaki yerini alır. Ayrışımlar ve söze kıymet bildirmemenin karşısında giderek sağırlaşan toplumlara ithaf edildiği izlenimini canlandıran, sanatçının Politik söylemlerle direkt olarak bağlantılı olmadığı vurgusunu yapmasına karşın dinleyen tarafında olanlar için pek çok mesajı açıkça dile getiren Self Hating Blues, metal akkorların akordiyondan beslemeli anonim ezgi içerisinde taşlamayı devam ettirdiği Two Stone Down parçasıyla albümün sonuna yaklaşılır. Türlü çeşit katmanların ses verdiği ‘Is He Listening?’in kapanışında coşkun bir armoni nehrinin duyurulduğu Just Like Everybody Else ile albüm tamamlanır. Ser gitarlarla reggae müziğinin üzerinde iliştirilmiş yeni klezmer bakışımı, bir anlamda John Zorn’un ve Tzadik’in yıllardır istikrarlı bir biçimde sürdüredurduğu detaycıl müzikal yansıların, yeni kuşak sanatçılarca da hakikatle ilerletildiğini müjdeleyen bir sonuça ulaştırır. Koby Israelite müzikal disiplinleri teker teker dolaşarak, özümsediği karakteristik müzikal ses kılavuzuna dahil ettiği öğeler ile başkalaşmış bir seyyahlığın devamlılığını sağlamakta. Gerek avantgarde, gerekse de caz ve dünya müziği külliyatı içerisinde ismini sıklıkla zikretmemize vesile teşkil edecek kadar yoğun bir açılımı beraberinde getirmekte dinleyici tarafındaki bizlere de zihinlerdeki sorularımızın yanıtlarını da biraz çabayla bulabileceğimiz gerçeğine vurgu yapmaktan kaçınmayarak. Dinlendikçe daha da fazla bağımlısı olunabilecek bir üretici olan Koby Israelite, yılın kendi alanı dahilinde en namzet işiyle takdimimizdir.
...Fark edilebilir ayrıntılar ile dönüştürücü, ayrıksı duruşların sebeplerini irdeleyerek endişe giderici, tanımlanmamış olanı arz etmeye çabalayarak yardımcı olmaya Deuss Ex Machina / Dea Ex Machina ile devam...İyi Haftalar...
Allame-i Ulul Arz’dan Ara Nağmeler
Okuma Parçası
Kocaman Kollar – Ece TEMELKURAN – Milliyet
Babam Vakıfla Yaşayacak... – Delal DİNK – Rober KOPTAŞ Röportajı – Devrim SEVİMAY – Milliyet
Kucaklaşınca Silinir Sınırlar – Gözde BEDELOĞLU – Birgün
Bizim Duvarlarımız Var! – Ozanser UĞURLU – Radikal
İstanbul Hangi Dili Konuşur? Ya Da İstanbul’un Yabancıları – Gündüz VASSAF – Radikal
Grev Güncesi - Sabah / ATV Emekçileri
Değerlendirilesi Güncel Makale ve Yazılar
Hayatımızı idame ettirdiğimiz yerküremiz artık Charles Lutwidge Dodgson'ın zamanın ötesindeki bir tasvirler bütününde oluşturduğu, türlü çeşit sürprizlere açık tutulmuş 'Alis Harikalar Diyarında'nın çok çok daha ötesinde bir gerçekliği karşımıza çıkartmakta. Alenen temize çekilmesi gerektiği unutulmuş bir teksir nüshası gibi, alelade yanlışlıklarla tutturulmaya ve devamlılığı sağlanmaya çalışılan bir izlek. Her yanında farklı birer fırtınanın koptuğu ama kimseciklerin farkına varmaması için tıpkı kurgudaki gibi “tavşan deliği” bulunamadığında kendini göstermeyen bir karmaşanın ev sahipliliğini üstlenmekte hayatlarımız. Sürümcemenin dahilinde durmaksızın birbirlerini tetikleyen etmenlerin artık istisnai bir durum teşkil etmedikçe önemsenmediği hatta bilakis unutturulmaya sevk edildiği bir güncelliğin de sınırlarındayız. Olması gerektiği gibi tartışmaların, söze kıymet vermenin gerekliliğinin yerine oldukça kuvvetli bir halde derdest edilip ekranlarımızdan duhul eden olayların zihnimizde yer edinmeyip bir an evvelinden silinmesine tanıklık ediyoruz. Varsa yoksa hızlıca sindirilmeye çalışılan bilgiler, üstünkörü lafazanlıklar ve her zamankinden pek de farkı bulunmayan genellendirmelerin birleşimi çıkarsamamızı daha kolaycıl bir biçimde bütünleştirecektir. Keskinleştirilmeye gösterilmekte olan çabanın onda birini, bugün çoğumuza kurmaca olarak gelen bir yazınsalda bile daha hakikatli yolların tercih edilmesine karşın, şüpheyle yaklaşmamız ve bir türlü bitmek bilmeyen acabalara, samanın altında yürütülen sulara sağırlaşmamız vesilesiyle bir kere daha dikkat çekmek istiyoruz. Hemen her an yeni bir sınırlandırılmışlık ve o muktedir üstünlüğü korumaya biat etmiş olan katıcıl değişmezlikleri göstere göstere ilerleten sınırlardan bahsetmek istiyoruz. Kendi içimizi de yiyip bitiren bir virüs haline çok da yabancı olmayan bir haller toplamasından. Olumlamaya çalıştıkça, belki bir gün olur a değişmezlikleri de değiştirebiliriz söyleminden uzaklaşmamıza neden olan kalın kalın çizilmiş sınırlara dikkat çekmeyi diliyoruz. Enikonu oldu bittilerden ise artık bir durun diyebilmeyi, görev olarak değil içten bir yakarışı duyurmayı borç edinenlerin çabalarının heba olmamasına ulaşmayı düşlüyoruz. Her daim olduğundan, varlığını kanıksamaya başladığımız yıkıcılığın, kırmızı çizgilerle, adamın tepesini attırmayın sözlerinin ve vurgulamalarının gür çıktığı bir zaman diliminde hiç değilse etrafımızdaki değişimleri mümkün mertebe sorgulayabilmenin gerekliliğine işaret etmek istiyoruz. Gün gelir de lazım olur kabilinde değil sadece yaşadığımız anın hızlıca yitirttiği değerlere bir kere de olsa şans verebilmek adına. Ötesi yok.
Detaylandırmalara paralel olarak genişletilen veya daraltılan sınırların açmazları beslediğinden de dem vurmalıyız öncelikle. Varsa yoksa kötülüğe karşı bir savunma mekanizması olarak ısıtılıp duran, zaruri olmadıkça tenezzül dahi edilmeyen, dinlenmeyen sınırın dışındakilere, görece hoşgörü gösterilmesinin zorunluluk taşımadığı anlarda devreye girmekte olan paylamanın varlığından bahsedebiliriz. Sus pus kesilmelerin, gözardı etmelerin belki pek çok olayda da daha sonra açığa çıktığı gibi bu durumun tüm yansımalarında karşımıza çıkartıldığını iliştirmeliyiz. İlerlemek şöyle dursun açılım denilenin bir kaç adım sonrasında neler yaşayabileceğimizin bile kestirilmediği bir hengamenin varlığı henüz o sınırlara ve sınırlandırmalara karşı yabancılık hissetmediğimizden kaynaklanıyor olabilir mi? Dur durak bilmez bir biçimde sürekli ayrıştırmaların karşılığında yeniden başladığımız noktada kendimizi bulmaktan da öteye gidemeyişimiz bu sebeple ilintilenebilir. Yıllardır söylenegelenlerin bir şekilde zihinde edindiği yerin aynı tektiplilikle terbiye edilmiş kötümserliklerle bağlantılı olmasından da keza. Düşünce ve ide dönüştürüldükçe, toplumun çoğunluğunca tasvip edildikçe sağlıklı bir işlevsellik kazanabilir. Kalıplara sıkıca rehin bırakılmış neredeyse terk edilmiş rutinin içeriğinde bile bu durumun önemine haiz pek çok ayrıntı keşfedilebilir. Söylem genişletildikçe, muğlaklık olarak tanımlanmış olanlar çözümlendikçe veya çözüm yolunda ilerletildikçe varsayılmakta olan sınırlandırılmışlığı da aşabilmek mümkünatlar dahilinde olacaktır. Kuşkusuz ki bunun için ellerini taşın altına sokmuş öncüllerin izlerini takip etmek, sözlerine kulak kabartmak varsa gönlümüzden geçenleri de dillendirmenin önemi artmakta. Nasıl olumlu olanın temellendirilebileceğinin yol haritaları belki oralarda saklıdır. Tasvip edilmeyenin ve sürekli bir biçimde öteki olarak addedilmişliğin can yakıcılığından kurtulabilmenin yöntemlerinden birisidir de üstelik. Çünlü insanlar konuşabildikçe, derdini ve kederini birbirleriyle paylaşabildikçe, öfkenin yerine sevgiyi koyabildikçe bu şimdilik görünür görünmez ayrışımlar aşılabilecektir. Yaklaşık 36 ay önce karanlığa teslim edilen Hrant Dink’in anısına geçtiğimiz 15 Eylül tarihinde (Dink’in doğum günü de aynı zamanda) göstermiş oldukları mücadeleleriyle bu sınırların ve kalınca ayrışımların önünü almaya çaba sarf etmekte olan gazeteciler Alper Görmüş ve Amira Hass’a özel ödüller takdim edildi. Farkına varamadığımız nicesinde anlam aramaktan kaçınır olduğumuz o hallerin üzerine üzerine gidebilen, tıpkı Hrant Dink’in bu ülkenin dinamiklerine olan inancı, sevgisi ve çabasıyla örtüşmekte bir an bile tereddüt etmeyeceğimiz bir çabalanmanın karşılığı o akşam Cemal Reşit Rey Konser Salonu’nun yerleşkesini doldurmaktaydı.
Halkların birbirlerine karşı olan sorumlulukları iyi günler olduğu kadar, yaşanılmış olan acıların da artık söz edilebilir kılınması, her halkın da eteklerindeki taşları dökebilmeleri, sınırların açılabilmesi gibi pek çok alt başlığa ulaştırabileceğimiz Türkiye Ermenistan arasındaki devletler düzeyindeki diyalog çabalarının tartışılmaya başlandığı günlerde Hrant Dink Vakfı’nın yapmaya çabaladığı bütün bu eylemlerin yarım kalmamasına da vesile teşkil etmektedir diye düşünmekteyiz. Yıllarca salt bir toplumun vitrinliği olarak yeri geldi mi anılan bir azınlıktan ise olabildiğince bu toprağın öz vatandaşları kadar memleketine bağlılık duymuş, gereken diyalog ortamı için türlü vesilelerle diaspora Ermenileri üzerinde de tesiri uzunca süre gitmeyecek savunmalara, işin ve zannettiklerinin en doğrusu bunlardır diyerek tezler ileri sürmüş, anlatma yoluna gitmiş, bir insanın ardından şimdi daha fazla sözcüklere sahip çıkmak gerekmekte. Tıpkı ödülü almış Görmüş ve Hass’ın da dile getirdikleri gibi. Her iki anlamıyla da sınırlarımız ve kanıksamış olduğumuz hatalarımızdan artık ferâgat edebildiğimiz müddetçe birbirlerimizi anlayabilmemiz mümkün olacak. Yoksun ve desteksiz bıraktığımız her değişim çabasının ardından da baka kalmamak için böylesi daha iyi değil midir? Zaman mevhumu akar durur iken birbirilerimize sözler hazırlamaktan, duymamaktan, anlamamaktan, görmemekten daha yeğ değil midir? Seçimleri ve gideceğimiz yolları aslında bizler belirleyeceğiz. Ne iki devlet kademelerinin ne de otorite olarak arabulucuğa soyunmuş görünen büyük devletlerin yöneticileri değil. Notumuzu Milliyet Gazetesi yazarlarından Ece Temelkuran’ın kaleme aldığı ‘Kocaman Kollar’ yazısından yapmış olduğumuz, altı çizilesi tümcelerle gerçekleştirelim:
“Protokol imzalandıktan sonra son söz Meclis’te olacağı için siyasi partilerin desteği gerek. Sadece Davutoğlu değil, Ermenistan Dışişleri Bakanı Edvard Nalbantyan için de kariyerlerinin en zorlu dönemlerinden biri başlıyor. Birbirini düşmanı görerek ve kendi ulusal kimliğini bu düşmanlık üzerine kurmuş, barışmaya hiç de ihtiyaçları olmadığına inanmış iki halkı yakınlaştıracaklar. Barışırlarsa içlerinde hangi yaraların iyileşeceğini bilmeyen, bilmek istemeyen iki öfkeli halk... Zor iş.
Derinlik meselesi
“Karşımızda tutulanı yanımızda hissedebilmek onu ancak yeniden insan olarak görebilmekle mümkündür.”
Bu cümle, önceki gün Birgün gazetesinde yayımlanan, Gazi Üniversitesi Psikiyatri Bölümü’nden Yrd. Doç. Dr. Serap Erdoğan’ın yazısından. Erdoğan, Hrant’ın anısına yazdığım ‘Ağrı’nın Derinliği’nden Ermenistanlı şair Silva Gabudikyan’ın kitaba da ismini veren cümlesine dikkat çekiyor:
“Ağrı sizin için bir yükseklik, bizim içinse bir derinlik meselesidir.”
Erdoğan, bir psikiyatr olarak bu cümlenin iki halk arasındaki barışın ipucunu taşıdığını söylüyor:
“Kendi zulmümüzün gözlerinden karşımızdakinin acılarının derinliğine, kurban edilişlerimizin öfkesine düşmeden bakabilmek ve bilebilmek içimizdeki her acıya karşılık onların yükseklerinde de acıların kol gezdiğini...”
Ermeni gençler
İpek Yezdani, fotomuhabir Bünyamin Aygün ile birlikte Erivan’dan yazıyor iki gündür. Yazı dizisinin dünkü bölümünde İpek, üniversiteli öğrencilerle konuşuyor ve açılıma ne kadar olumsuz baktıklarını anlatıyor. ‘Derinliklerinde’ ne acılar olduğunu, tıpkı bizim gibi bir düşmanıyla barışmaktan korkarak büyütüldüklerini biliyorum. Ama çocukların söylediği önemli bir şey var:
Protokoldeki tarih komisyonu meselesi.
İnsanlarının, acılarının ‘tarih komisyonlarında tartışılacak bir meseleye’ indirgendiğini düşünmeleri onları kırıyor muhakkak. Kürt-Türk meselesi için de geçerli olan bir konu bu ve daha önce de yazdım. Davutoğlu’nun bunu anlayacağından eminim:
İnsanların acılarına hürmet edildiğini bilmeleri gerekiyor. Bu, sadece diplomatik değil insani beceri de gerektirir.
Pervasız kollar
Hrant’ın böyle bir insani becerisi vardı. Delal’ın ‘pervasızca sarılırdı’ diye anlattığı o ‘kocaman kolların’ yaptığı buydu. Ne ki bu toprağın en güzel oğullarından biri İstanbul’da bir kaldırımda kaldı. Acısı hâlâ yüreğimizdedir. Tazedir. Bu yüzdendir ki Türkiye’nin, Türkiye halkının Ermenilerin acılarına hürmet ettiğini göstermesinin tek yolu Hrant’ın o kocaman kollarını o kaldırımdan kaldırmaktır. Bunun için de yapılacak en güzel şey o sınırın, bizden Hrant’ı alan sınırın üzerinden lanetin kaldırılabilmesi için yapılacak tek şey, Türkiye-Ermenistan sınırının açılmasını 19 Ocak’a, Hrant’ı kaybettiğimiz güne denk getirmektir.
Böylece Ağrı, her iki halk için de ‘derinliklerine’ hürmet edilen bir dağ; Ermenistan ve Türkiye, ortak oğullarını beraber anan iki halk olabilecektir”. (16.09.2009)
Farkındalılık sağlanabildikçe veyahutta belirli bir ivme kazandırıldıkça yönelimlerdeki önyargıların bu keskinliklerle dolu karaşınlığın ötesine ulaşabilmek söz konusu olacak. Hiç bitmemecesine tekrarlarda kendini yeniden bulan çözümsüzlüklerin getirdiği daimi bir açmaz halini egale edebilmek de ancak bir çabalanma bütünlüğü ile olacaktır. Ne ötekisinden ne de berikisinden medet umarak, saldık çayıra mevlam kayıra kolaycılığının, adam sizde uğraşacak dert mi, keder mi kalmadı benzetmelerinin ani ve çok kısa süreli akıl tutulmalarının karşısında yegane tutumun ortak dili olan barışı koruyabilmek, sözü tam vaktinde ve gerektiğinde kullanabilmekten geçtiği bir kere daha hatırlarda yer edinmektedir. Öyle ya da böyle yaşamakta olduğumuz bilgi çağının, her türlü dökümana neredeyse birkaç basitçe tıklama ile ulaşılmasına karşın hala ısrarcıl bir biçimde tabulara ulaştırılan, ulaşılmaz kılınanların da bir şekilde yeniden tanımlandırılabilmesinin önemi karşımıza çıkar. Kendi içerisinde dönüştürüldükçe, en başında bahsedilenlerin nasıl bambaşka bakışımlara ulaştırıldığının farkına varıldığında bu benzetmelerin hem bir ayrışım derinleştirici, hem de ucu çoktan kaybettirilen çözümleme yolunun simgesi ipi çağrıştırdığı söze eklenebilir. Deuss Ex Machina'nın Pazartesi akşamı banttan yayınlanan kurgusunda da böylesi bir olgunun, karşılaştırmaların çağrışımlarından ilham edinen bir seçki ortaya çıkartmaya çalıştık. Seslerin tekil hallerinde bizlere salt bir dinlencelik, eğlendirici meta olmasının yanında aslında çok da ihtiyaç duyduğumuz kıssadan hisseleri de bahşettiğini sunabilmeye gayret ettik. Yaşam kendi rutinin ötesinde olabilenleri algılayabilmemiz için çeşitli yardımcı öğeler, etmenler bahşeder. Müzik gerek kültürel alt metinleriyle, gerek algılanması en kolaycıl sanatsal eylem olması hasebiyle bu alanda sıklıkla yardımcı olarak kullanageldiğimiz bir disiplin. Dinleyicinin beğenisi doğrultusunda kendi rotasında yeni keşifler yapmasına imkan sağlayabilen, sözcüklerin kıymetinin idrak edilebilmesine ve dahası aldığımız tüm yaraların nedenlerini sorgulayabilmemizi sağlar. Sağlamlaştırır. İçinden çıkamadığımız bu devasa izler ve döngülerin girift hallerinde cesurca bir tavırla İnsan Neyle Yaşar? Sorusunun ardılında üzerimize düşenleri keşfedebilmeyi mümkün kılar. Sorunları büyüterek içinden çıkılmaz addetmenin değil artık bir noktada asgari müştereğin bulunup çözümlenebilmesine aracılık etmeyi teşvik eder. Bu bağlamda 2003’den günümüze, modern avantgarde caz denildiğinde akla gelecek bir kaç isimden birisi olan John Zorn gibi zamane müzik üstadının onayını alacak kayıtların altına imzasını atmış Koby Israelite’yi dördüncü uzunçaları olan ‘Is He Listening?’in başatlığında haftanın albüm kaydı ve sanatçısı olarak sizlerle paylaşıyoruz.
Müziğin alabileceği çehre ve değişimler konusunda son derece yetkin örnekleri barındırmakta olan bir çatı caz müziği. Sabitliklerin üzerine üzerine giderek farklı rotalar keşfettirmeyi amaç edinmiş pek çok sanatçı da bu müziğin kabul görmesini bir yerde de yaygınlaşmasını sağlayan yol göstericilik rolünü üstlenmekte. Değişimler beraberinde ilk çıkış noktasını oluşturan deneysellik hüzmesini de genişçe ele almakta olan müzikal kurgulamaların varlığını da belirginleştirir. Formların zamanla birbirlerinden geri beslenmesi gibi caz müziğinde de yeni keşifler ve seslerle beraber farklı yaklaşımlar sergilenmeye çalışılır. Oluşturulan kompozisyonlar üreticinin beklentileri ve iletmek istedikleri ile zamanla bir tasvirler bütününe dönüşür. Yarıda kalmış cümlelerin tamamlanabilirliği gibi bir tanımlama sanırız bu dönemeçlerle beraber müziğin ilerletilmesi geleneğinde farklı bir duruşu yakalamış olan John Zorn ve şürekasındaki müzisyen ve grupların kayıtlarını tanımlayabilmesi mümkün. Kurucusu olduğu Tzadik Records’dan günyüzü bulmuş kayıtların neredeyse tümünde yukarıda kısacık detaylandırmaya çalıştığımız deneysel izlek oluşturma gayretkeşliğinden dem vurabilmek mümkün. Kimi zaman saf bir caz dinlenceliği, kimi zaman da en uç noktaları kendisine referans edinen, türler arası geçişlerle beraber yaratılanı bir sanatsal yapıt olarak algılamamıza imkan sağlayacak çeşitlendirmeler bu rotayı belirgin kıldı. Müziğin özü üzerinde tasavvur edilmiş her bir eylemsellikle beraber keskin hatlarından ve belirli odakların kısıtlılığının aşılmasının tercih edildiğini söylemeliyiz. Müzik karmaşıklaştırıldıkça, belleğin ve dinleyicinin kulağının farklı olana alışıp tepki verdikçe dönüşümü kuvvetlendirilen bir dinlencelik ve seyyahlık ortaya çıkartılır. Bunu da çeşitli alt başlıklarda değerlendirilmekte olan Tzadik külliyatı dahilinde derinleştirebilmek mümkün. Somut alaşımların ve yönlendirmelerin ortaya çıkarttığı sesle caz müziğinin ileriki basamakları söz konusu olduğunda nelerle karşılabileceğimizin yanıtı olarak değerlendirilebilecek bir duruş genel anlamıyla kulaklarımıza çalınmakta. 23 Kasım 1966 doğumlu Koby (Yaakov) Israelite’nin ortaya koyduğu müzikal yapının tasvirini de bu tanımdan hareketle yapabilmek mümkün. Caz müziğinin karakteristik öğeleriyle beraber Balkan tınılarının kanı kaynatan seslerine, Yahudi geleneksel müziğinin katettiği dönüşümlerin ardından, Muammer Ketencioğlu’nun yazısından alıntılayarak ‘şarkı gemisi’ sözlük anlamıyla tanımlandırdığı Klezmer müziğine, karaltılı tını yoğunluğu ve Rock müziğinde kültürel dönüşümünü belirginleştirmiş Death Metal gibi sert sesleri bütünleştirme yolunu tercih etmiş bir müzisyen. Herşeyden bir tutam olmasına karşın asla birbirlerini ezmeyen veyahut da rahatsızlık verici bir biçimde kakafoniye yol açan bir durum söz konusu değil kayıtlarında, en başından bunu belirtmekte fayda var. Tel Aviv’de yaşadığı çocukluk döneminde almış olduğu piyano eğitiminden itibaren müzikle haşır neşirliği sürekli olarak artarak ilerleyen ve kendini geliştirme konusunda mahir çabalanımlarının biyografisinde karşımıza çıktığı bir isim Koby Israelite. 14 yaşında uzun sızlanmalar sonucu edindiği çakma davul seti ile beraber Rock müziğinin sınırlarına ulaşmasının birlikte gerçekleştiğini söyleyebilmek mümkün. ‘The David Rich Drumming School’da iki yıl boyunca eğitim alacaktır. Led Zeppelin gibi mihentaşı grubunun hayranlığının da bu yönelişimi belirginleştirdiğini ve müzikal altyapısını kuvvetlendirdiğini belirtmeliyiz. 20’li yaşlarının başında geldiği ve şu anda yaşamını sürdürdüğü İngiltere’de zihnindeki müziği taşıyabilmek gayesiyle çıktığı serüvende pek çok grupta baterist olarak yer alır. Bir yandan pek çok farklı müzisyenle çalışma imkanı yakalamasının tüm avantajlarını sonuna kadar kullandığı bir dönem geçirir Israelite.1999 yılında kendi parçalarının taslakları üzerinde yoğunlaştığı ve kayıtlara girişeceği döneme ulaşılır. John Zorn’un ‘Naked City’ projesinde olduğu gibi değişik yönelişimler ve müzikal seslerin hemhal edildiği kurgunun izlerini benimseyen, oradaki fikriyatla kendi parçalarını da beğenebileceği düşüncesiyle demo kayıtlarını üstada ulaştırmasının ardından da 2003 yılından bu yana Radical Jewish Culture dizini altında dinlediğimiz albüm çalışmalarının başlangıcına ulaşırız. ‘Dance Of The Idiots’ çalışması yazması oldukça karmaşık hale gelmiş olan ses sekansları arasında ustaca kotarılmış bir dinleti imkanı sağlayacaktır. Modern Caz’ın ekseninde Koby Israelite’nin damıttığı, belirginleştirip vurgusuyla ön plana çektiği türlü çeşit envanter tınılarının birbirlerine buluşturulduğu bir “ilk” kayıt olacaktır. İsrail’in gerek müziği gerekse de muhalif kimliği ile ön plana çıkmış müzisyenlerinden birisi olan Gilad Atzmon’un Klarnet’iyle konuk olduğu rahat dinlencelik örneklerinden birisi olan Saints And Dates ile kayıt açılır. Kulağa aşina gelen sefaradik ezginin başlı başına yeniden tanımlandırıldığı güzelleme hali Toledo Five Four albümün dingin noktaları arasında anılabilecek bir diğer örneği tanımlar. Hemen ardından gelen If That Makes Any Sense ise ağıdı çağrıştıran vokallerin endüstriyel rock ile buluşmasına ev sahipliliği yapan bir çeşitlendirmeyi sunar. Enikonu yaşanmış olan acıların tümüne dair göndermelerin de bulunduğu, tıpkı İsrail’in çelişik duruşu ve serzenişlerinin sadece kendisine dair bir konu olduğunda ortaya çıktığı bir bakışıma da hararetli bir muhalifliği ortaya çıkarır. Battersea Blues aynı istikamette belirginleştirilme yolunun tercih edildiği blues müziği ile endülüs raksının birbirlerine yakınlaştırıldığı bir çalışma olur. Adı yavaşça ana akım müzik dünyasında duyulmaya başlanan yılların gizli cevherlerinin karşılığındaki Balkan müziğinin aslına sadık kalınarak yeniden kurgulanmasına dair önemli bir dinlencelik olan In The Meantime, tek bir parça içerisinde caz ile rock nağmelerine oradan deneysel sınırlara ve jenerik müziklerine kadar birbirlerinin tamamen zıddı olan seslerin birleştirildiği Wanna Dance? gibi kayıtlar, albüm boyunca sunulmaya çalışılan çok yönlülüğü afişe eden çalışmalar olarak anılabilir. Koby Israelite’nin nevi şahsına münhasır örnekleyici tavrını kayda yansıtmış olan 2nd Of Tamuz, speed metal döngülerinin klezmer ezgilerine ulaştırıldığı aynalama vazifesini layıkıyla yerine getiren bir örneği tanımlandırır. ‘Dance Of The Idiots’ korunaklı müzikal bağları üzerinde farklı bir dilin tanımlandırılmasına ön ayak olmaya çaba sarf eden, dinleyici kısmından da bu türetime ortak olmasının talep edildiği bir şenlik tasavvur edilir. En kıssasından.
Enstrüman hakimiyeti konusunda yetkinliğini konuşturduğu bir diğer kayıt olan ‘Mood Swings’ 2004 yılında Tzadik etiketinden yayınlanır. Bir önceki çalışmanın devamlılığını belirginleştirmeye gayret eden, özgün niteliği giderek artan bir ses bütünlüğü ortaya çıkartılır. Deneysel tasvirlerin caz yamaçları boyunca derlendiği kah Balkanlara uğranıldığı kah Londra’nın puslu havasının hakim kılan öğelere ev sahipliği yapan ama bir yandan da dahil olduğu Radical Jewish Culture serisi içerisinde bizahati John Zorn tarafından deklere edilmiş ve manifesto kabilinden kaleme alınmış olan metinde değinildiği gibi, ana müzikal akımlar arasında nasıl değişkenlikler oluyorsa bu pek tabii ki Yahudi müziği için de düşünülebilir sorgulamasının yanıt bulacağı bir kayıt olacaktır. Hemen tüm ön kayıtlarının Koby Israelite’nin elinden çıktığı çalışmanın açılışında Progressive Rock gitarının üzerinde kurgulanmış olan geleneksel (pek çok eleştirmene göre) Türk musikisinin etkileşiminin yansımasındaki alaşımın ilişik halde parçayı şekillendirdiği bir kurgu ile dinleyici selamlanır. Koby Israelite’nin Taraf De Haidouks’u keşfinin ardından neredeyse tüm müzikal bakışını yeniden şekillendirmesine vesile teşkil edecek akordiyon’u da albümün üçüncü parçasında ağırlıklı olarak duyumsamak mümkün kılınır. Tigran Aleksanyan’ın duduğundan yayılan nağmeler ile birleştiğinde bir zaman yolculuğunun ara kesidini hissetmek mümkün olur. Koby Israelite zaman mevhumunu derbeder ederek, değiştirip dönüştürerek oldukça farklı bir dinlencelik deneyimini sunar. Bunun bariz yansımalarından birisi olan ve albümün de üst noktalarından birisini oluşturan özgün Metal-Klezmer birleşimi Ethnometalogy gibi örneklerde derinleştirebilmek mümkün. Bu duruma örnek teşkil edebileceğini düşündüğümüz bir diğer çalışma 12 Bar (Mitzvah) Blues parçası olur. Geleneksel ezginin yer yer melodik caz kavislerine yer yer de elektornik ile uyumlu bir şekilde akordiyon’dan yayılan seslerle hemhal ettirildiği, emprovize olmasına karşın oldukça naif bir kurgu ortaya çıkartılır. Parçanın sonuna doğru bu çoğul katmanları birleştirildiği bir yüksek tempolu final gerçekleştirilir. No Room For Anarchy ise Doğu Avrupa’nın melodi kapsamsallığından hareketle kotarılmış yer yer valse eşiğini sürdüğü bir toplamı duyumsatır. Modern Caz kapsamının Tzadik bakışında ne demek olduğunu idrak ettiren, durağan tempolu kısımları ile farklı bir mizanseni dinleyiciye yansıtmış olan Mood Swings / Smile ile albüm nihayetlenir. Yine John Zorn’un Masada “ses kitapları” dahilinde grubuyla beraber kurgulamış olduğu müziklerin Koby Israelite’nin ellerinde yeniden biçimlendirildiği hallerinin kaydı olan ‘Orobas: Book Of Angels Vol. 4’ sanatçının üçüncü uzunçaları olarak kariyerinin bir üst noktasını temsil edecektir.Masada kayıtlarında belirgin bir biçimde ilerisini düşünen, fazlaca detay barındıran ama bir o kadar da keşfetmesi zevkli-zor bir dinlenceliğin üzerine yeni yorumlar getirebilmek açıkçası Koby Israelite gibi bir çoklu enstrümantalist dışında ismin altından kalkabilmesinin zor olacağı bir tercihi de tanımlar. Aynı noktalara düşmeden alabildiğince geniş açıdan bir müzikal çeşitlendirme imkanı sağlanır, ki albümün açılış parçası olan Rampel’den itibaren sizi kendi içerisine çekiveren bir kayıt olmasının müsebbibi biraz da bu yetkinliğin aşırıya kaçmadan türler arasında dinleyiciye de alternatif güzergahlar tanımlayabilmesinin de gerçekçe teşkil ettiğinden dem vurabiliriz. Koby Israelite’nin gitar aranjmanının 70’lerin Rock hakkaniyetinde ilerletildiği Zafiel ilerleyen süresi dahilinde akordiyon’un ön plana çekildiği bir yarı ağıt havasının yakalanmasına neden olur. Öylesine içten ve keyifli bir biçimde süreduran bir kayıt timsali. Ezgisinin tanıdık geleceğini düşündüğümüz Nisroc, İsrail’in ikilemlerle dolu havasını yansıtmayı başaran bir yanı batıda diğer yanı doğuda kalan bir güzelleme halinde kurgu içerisindeki yerini alır. Çok sesli Balkan Müziği orkestralarının kurgularındaki delişmen çeşitliliğin tek başına parçayı alıp yürüttüğü Khabiel, düşük tempoda kopaduran fırtınaların seslendirildiği temposu inişli çıkışlı bir biçimde ilerletilen Chayo parçasıyla kaydın finaline ulaşılır. Banjo’nun lirik bir klezmer ses eriminde akla hayale gelmez esas enstrüman rolünü takındığı, albümlerin temas noktalarından birisi olan kötülüğün (şeytanın) tarafını seçmiş meleğin ikilemlerini, nedenlerini çözümlemeye giden bir tasarlama olan Rachmiel ile albüm tamamlanır. John Zorn’u ve genel anlamıyla Masada külliyatını hatmetmişler için kolayca içeriğine dahil olunabilecek dönüşümler ortaya çıkartan Koby Israelite’nin şimdilik son kayıtlarından birisi olan Is He Listening? Temmuz ayı içerisinde dinleyicilerle buluşur. Bu kadar geniş çaplı bir müzikal kompozisyon çalışmasının en nihayetinde kıyısından da olsa üstadın izi üzerinde ilerleyen bir sanatçının kendine özgün bir Masada yorumu olarak değerlendirebilmek ilk elden mümkün olacaktır sanırız. Yorumların hemen her albüm çalışmasında giderek daha fazla belirginleştirdiği ise Koby Israelite’nin müziğinin artık belirli bir kalıbın dışını takip etmekten, soru sormaktan, dinlediğinde kendince çözümlemelere girişmek isteyen dinleyici için son derece müspet bir kayıt olduğu gerçeğinin altını bir kere çizmeliyiz. Formlar ve izlek düşünüldüğünde Tzadik ses erimi denilegelenin neleri kapsadığına dair yetkin bir özet olarak da kısaltabiliriz bu çıkarsama cümlesini. Speed Metal gitarlarının albümün girişinde bir çalan şarkıya bir de albüm kapağına bakakaldırdığı ama ilerleyen bölümleri boyunca bu nümayişe eklenmiş olan piyano, cajun vesair enstrüman ile beraber tatlı bir rüyanın tasvir edildiği ara bölümüyle beraber karakteristik klezmer ses eriminin açıklarına ulaşan Joy parçasıyla albüm açılışı gerçekleştirilir. Balkan / Çingene müziğinin kulağa hoş gelecek bir örneğinin akordiyon ile düzenlenmiş hallerindeki Papa Don’t Trill giderek bir grup halini almakta olan Koby Israelite albüm kaydı müzisyenlerinin (Ofir Gal – Gitar, Yaron Stavi – Bass, Michael Israelite – Bass) grup formunu deneyimledikleri bir dinletiyi sunar. Easy Listening’de ise tamamen iki farklı müzikal kutbun birbirlerine lehimlendiği, uzun uzadıya anlatmaya gerek bıraktırmayacak kadar kelimelere dökülmesinin imkansız kılındığı bir Arabesk-Metal çıkarsaması olur. İzler üzerinden hareket eden Koby Israelite’nin genel müzikal anlayışların ikilemlerini gözleyerek kotardığı bir düzenleme halinde defaatle dinlenilmesi gereken bir parça olduğunu iletelim sadece. Akordiyon’dan yayılan melodikanın parçayı sürüklediği atmosferin tahmin edilemez bir biçimde hararet dozu arttırılmış rock nağmelerine evrilmesini duyuran Shmekeria, albüm boyunca kuvvetli karşıtlıklardan bir diğerini oluşturur. Albümün belki de doruk noktasını oluşturan Yahudi ilahisi Adon Ha’Selichot’ın Mor Karbasi’nin insanın tüylerini diken diken eden yorumlaması ile beraber geliştirilen müzikal zenginleştirme, mayanın çoğu zaman tutturulamadığı sentezlemenin iyi bir biçimde kotarıldığında nasıl başarılı olunabileceğini kanıtlayan mühim bir örneği teşkil eder. Ki bir kaç dinleyişin hemen sonrasında defaatle o parçaya geri dönmenizin mümkün olmasının nedeni yürek burkan müziğin sözlerle beraber sizleri mistik havanın derinlerine çekebilmesidir. Muhaverede söylem farkını ortaya koyarken asla esasın bozulmadığını ve bütünlüğün sağlandığını da ek olarak belirtmeliyiz. Tigran Aleksanyan ile Koby Israelite’nin enstrümantal bir düeti icra ettikleri Under The Apricot Tree geleneksel müzik ile caz akustiğinin bir potada sunulduğu, nitelikli ve sade bir dinlencelik olarak kayıttaki yerini alır. Ayrışımlar ve söze kıymet bildirmemenin karşısında giderek sağırlaşan toplumlara ithaf edildiği izlenimini canlandıran, sanatçının Politik söylemlerle direkt olarak bağlantılı olmadığı vurgusunu yapmasına karşın dinleyen tarafında olanlar için pek çok mesajı açıkça dile getiren Self Hating Blues, metal akkorların akordiyondan beslemeli anonim ezgi içerisinde taşlamayı devam ettirdiği Two Stone Down parçasıyla albümün sonuna yaklaşılır. Türlü çeşit katmanların ses verdiği ‘Is He Listening?’in kapanışında coşkun bir armoni nehrinin duyurulduğu Just Like Everybody Else ile albüm tamamlanır. Ser gitarlarla reggae müziğinin üzerinde iliştirilmiş yeni klezmer bakışımı, bir anlamda John Zorn’un ve Tzadik’in yıllardır istikrarlı bir biçimde sürdüredurduğu detaycıl müzikal yansıların, yeni kuşak sanatçılarca da hakikatle ilerletildiğini müjdeleyen bir sonuça ulaştırır. Koby Israelite müzikal disiplinleri teker teker dolaşarak, özümsediği karakteristik müzikal ses kılavuzuna dahil ettiği öğeler ile başkalaşmış bir seyyahlığın devamlılığını sağlamakta. Gerek avantgarde, gerekse de caz ve dünya müziği külliyatı içerisinde ismini sıklıkla zikretmemize vesile teşkil edecek kadar yoğun bir açılımı beraberinde getirmekte dinleyici tarafındaki bizlere de zihinlerdeki sorularımızın yanıtlarını da biraz çabayla bulabileceğimiz gerçeğine vurgu yapmaktan kaçınmayarak. Dinlendikçe daha da fazla bağımlısı olunabilecek bir üretici olan Koby Israelite, yılın kendi alanı dahilinde en namzet işiyle takdimimizdir....Fark edilebilir ayrıntılar ile dönüştürücü, ayrıksı duruşların sebeplerini irdeleyerek endişe giderici, tanımlanmamış olanı arz etmeye çabalayarak yardımcı olmaya Deuss Ex Machina / Dea Ex Machina ile devam...İyi Haftalar...
Allame-i Ulul Arz’dan Ara Nağmeler
Okuma Parçası
Kocaman Kollar – Ece TEMELKURAN – Milliyet
Babam Vakıfla Yaşayacak... – Delal DİNK – Rober KOPTAŞ Röportajı – Devrim SEVİMAY – Milliyet
Kucaklaşınca Silinir Sınırlar – Gözde BEDELOĞLU – Birgün
Bizim Duvarlarımız Var! – Ozanser UĞURLU – Radikal
İstanbul Hangi Dili Konuşur? Ya Da İstanbul’un Yabancıları – Gündüz VASSAF – Radikal
Grev Güncesi - Sabah / ATV Emekçileri
Değerlendirilesi Güncel Makale ve Yazılar
Last FM ve MySpace'in Kına Gecesi - Dinleme Parki
İstanbul Bienali’nde Devrim – Can ILGIN – İşçi Mücadelesi
Sanatın Yeni Halleri – Necmiye ALPAY – Radikal
Ses Yitince Yazı Da Yolcu – Can ANAR – Serbest Yazarlar
Selden Zarar Gören Nesin Vakfı Destek Bekliyor – Bawer ÇAKIR – Bianet.org
Pan Sonic / Keiji Haino - Shall I Download A Blackhole And Offer It To You Albüm Eleştirisi – Okan AYDIN – Fasitdaire – Nota Bene
Julian Lynch Interview - David Perron – Foxy Digitalis
Tyondai Braxton Gets Loopy – The Guaridan
Mega Clearance – Mersenne – Undomondo
All Tomorrow’s Parties Planner: Best Indie Bands – Scott THILL – Wired
The Black Heart Procession - íí – 13Melek
Koby Israelite Official
Koby Israleite At Myspace
Koby Israelite At Tzadik
Koby Israelite Interview – Matthue ROTH – Zeek
Koby Israelite Band Live At RFH – Youtube
Klezmer Müziğinin Öncülleri – Muammer KETENCİOĞLU – Muammerketencioglu.com
Metavari Official
Metavari At Myspace
Metavari At Muxtape
James Yorkston Official
James Yorkston At Myspace
James Yorkston & The Big Eyes Family Players Official Info
James Yorkston & The Big Eyes Family Players At Domino Recordings Co.
The Big Eyes Family Players At Myspace
Amiina Official
Amiina At Myspace
Amiina Fansite
Bark Cat Bark At Myspace
Bark Cat Bark At Last.FM
Dedicated Records Official
Gayda İstanbul Resmi Site
Gayda İstanbul Kalan Müzik Sayfası
Gayda İstanbul BGST Müzik Sayfası
Gayda İstanbul Myspace Sayfası
Gayda İstanbul Roll Dergisi Röportajı – Çiğdem ÖZTÜRK – Merve EROL
Bandista Resmi Site
Bandista Myspace Sayfası
Bandista Paşanın Başucu Şarkıları Download / İndirme Linki
Opzzz! Manifest Resmi Site
Enternasyonel Gürül/(tü)Gürül Çağlama Clicks,Cuts,Micro,Id,Neo Galactica,Space Tunes, Indie,Mini-m@l,Textart,64 Bit Konvasiyonel Techno Musikileri-Esenlikle Dinleyiniz.
İstanbul Bienali’nde Devrim – Can ILGIN – İşçi Mücadelesi
Sanatın Yeni Halleri – Necmiye ALPAY – Radikal
Ses Yitince Yazı Da Yolcu – Can ANAR – Serbest Yazarlar
Selden Zarar Gören Nesin Vakfı Destek Bekliyor – Bawer ÇAKIR – Bianet.org
Pan Sonic / Keiji Haino - Shall I Download A Blackhole And Offer It To You Albüm Eleştirisi – Okan AYDIN – Fasitdaire – Nota Bene
Julian Lynch Interview - David Perron – Foxy Digitalis
Tyondai Braxton Gets Loopy – The Guaridan
Mega Clearance – Mersenne – Undomondo
All Tomorrow’s Parties Planner: Best Indie Bands – Scott THILL – Wired
The Black Heart Procession - íí – 13Melek
Koby Israelite Official
Koby Israleite At Myspace
Koby Israelite At Tzadik
Koby Israelite Interview – Matthue ROTH – Zeek
Koby Israelite Band Live At RFH – Youtube
Klezmer Müziğinin Öncülleri – Muammer KETENCİOĞLU – Muammerketencioglu.com
Metavari Official
Metavari At Myspace
Metavari At Muxtape
James Yorkston Official
James Yorkston At Myspace
James Yorkston & The Big Eyes Family Players Official Info
James Yorkston & The Big Eyes Family Players At Domino Recordings Co.
The Big Eyes Family Players At Myspace
Amiina Official
Amiina At Myspace
Amiina Fansite
Bark Cat Bark At Myspace
Bark Cat Bark At Last.FM
Dedicated Records Official
Gayda İstanbul Resmi Site
Gayda İstanbul Kalan Müzik Sayfası
Gayda İstanbul BGST Müzik Sayfası
Gayda İstanbul Myspace Sayfası
Gayda İstanbul Roll Dergisi Röportajı – Çiğdem ÖZTÜRK – Merve EROL
Bandista Resmi Site
Bandista Myspace Sayfası
Bandista Paşanın Başucu Şarkıları Download / İndirme Linki
Opzzz! Manifest Resmi Site
Enternasyonel Gürül/(tü)Gürül Çağlama Clicks,Cuts,Micro,Id,Neo Galactica,Space Tunes, Indie,Mini-m@l,Textart,64 Bit Konvasiyonel Techno Musikileri-Esenlikle Dinleyiniz.
Her Türlü Eleştiri,Öneri vs .İçin İletişim Kanallarımız;
Dinamo – makina10.45[nospam]gmail[dot]com – Makina
Her Pazartesi Gecesi 22:00 -23:00 (GMT +2) arası Dinamo 103.8
Her Pazartesi Gecesi 22:00 -23:00 (GMT +2) arası Dinamo 103.8
---------------------------------------------------------
>>>>Info Go-R-Sel Sevan Highway In Armenia – Tommy & Georgie
Tommy & Georgie Flickr Page
Koby Israelite Photos Courtesy From:
Tommy & Georgie Flickr Page
Koby Israelite Photos Courtesy From:
Ayrıntılardan arındırsam hayatımı;
desem ki: ben Elsa'yı çok sevdim.
O kadar. Bir kapı aralandı kısaca:
Bir başka dünyada, başka bir çağda
mümkün olabileceğini gördük aşkın.
Usulca kapandı tekrar kapı sonra.
Uzun uzun durmasam üzerinde;
desem ki: ben Elsa'yı çok sevdim.
O kadar. Aşkın başkalarını dışladığı,
sevdanın ille de bire bir yaşandığı yerde,
biri bir başkasını ne kadar sevebilirse,
o kadar sevebildim ben de işte.
Desem ki, böylesi bir dünyada,
böyleyken insan ilişkileri
başka türlü sevemezdik zaten.
Elsa duymuyorsa artık sözlerimi,
ne anlamı olabilir ki dediklerimin!
Sonuç olarak yenildik işte.
Desem ki, yumuşak bir sesle,
baştan yeniktir çağımızda her aşk.
Herkes gibi yenildik işte biz de.
İsyan etmesem, doğal karşılasam
ve ağlamayabilsem.
Ağlamasam.
Desem ki, değişecek birgün herşey,
çıkacak aşk bireylerin tekelinden.
Ne değişir ki bizim için? Ne değişir ki?
Baştan yeniktir çağımızda her aşk
ve çağımızın çocukları, Elsa'yla ben,
yenildik işte herkes gibi.
desem ki: ben Elsa'yı çok sevdim.
O kadar. Bir kapı aralandı kısaca:
Bir başka dünyada, başka bir çağda
mümkün olabileceğini gördük aşkın.
Usulca kapandı tekrar kapı sonra.
Uzun uzun durmasam üzerinde;
desem ki: ben Elsa'yı çok sevdim.
O kadar. Aşkın başkalarını dışladığı,
sevdanın ille de bire bir yaşandığı yerde,
biri bir başkasını ne kadar sevebilirse,
o kadar sevebildim ben de işte.
Desem ki, böylesi bir dünyada,
böyleyken insan ilişkileri
başka türlü sevemezdik zaten.
Elsa duymuyorsa artık sözlerimi,
ne anlamı olabilir ki dediklerimin!
Sonuç olarak yenildik işte.
Desem ki, yumuşak bir sesle,
baştan yeniktir çağımızda her aşk.
Herkes gibi yenildik işte biz de.
İsyan etmesem, doğal karşılasam
ve ağlamayabilsem.
Ağlamasam.
Desem ki, değişecek birgün herşey,
çıkacak aşk bireylerin tekelinden.
Ne değişir ki bizim için? Ne değişir ki?
Baştan yeniktir çağımızda her aşk
ve çağımızın çocukları, Elsa'yla ben,
yenildik işte herkes gibi.
Comments