sesli meram 429 -- փտածություն

Posted by on

kay(ıp)bedenler k/lan+-dereasonable (vv)arp presents
sesli_meram_429_////փտածություն

09 ekim 2023 pazartesi günü kaydedilmiş programın parça dizinidir.

/////sesli meram muhteviyatı\\\\\
01. Loma - Abstract (Ghost Snares)
02. Loma - Steady Stream (Ghost Snares)
03. Lynx & Jamm:n - Layer Cake (Detail Recordings)
04. Lynx & Jamm:n - Demon (Detail Recordings)
05. Survey - Charge (Humanoid)
06. Survey - Implication (Humanoid)
07. Seba & Paradox - Trezub (Ilian Tape)
08. Seba & Paradox - Volt (Ilian Tape)

/////arz-i-hal
"İnsani olanın tarumar edildiği bir eşikten geçiyor modern zamanlar. Modernliğini eskinin var ettiği açmazları / çıkmazları görerek, bilerek ilerlendiği bildirilen bir zaman aralığında yıkıcılıkla yeniden hem hal olunuyor. Tümüyle muğlak / mübalağasız bir biçimde nasıl var edildiği muamma bir saldırının hemen arkasından çıkagelen cüretle / itham ve yaftalar ile Rojava’daki imece hayat tahayyülü hedef kılınır. Terörle mücadele denilirken bir kırk küsur yıldır kendini tekrar eden milliyetçi / aşağılayan cerahatli tavrın bir biçimde bomba ve silahlara tutunarak yönünü geliştiren bir aklın suna geleceği yegane şey olarak yıldırı tam tekmil var edilir. Kentlerin elektriği suyunu var eden tesisler, binalar yerle bir olunur. Dümdüz bir hattın üstünde yaşamsal olan şeylerin hedef kılınmış örgütlere aitmiş olarak duyurulması neticesinde köyler, yaşam sahaları, üretim alanları tastamam yıkılır. Arasız, fasılasız bir cerahat yükseltimi söz konusudur. Kendisinden saymadığı, üstünde hak iddia edemeyeceği bir yerdeki yaşamsal ortaklığı, ışid nam terör çetesinin daha yakın zamanda yaptığı kıyıcılığı sahiplenen bir ülkenin bir hışım saldırısı çözümsüzlüğün nasıl da güncel bir mefhuma dönüştüğünü göstere gelir. Bu satırlar yazılırken Maxmur kampının hedef kılındığı, ateş altında olduğu bilgisi geçmekteydi. İnsani olanın zehirlendiği bir güncellik içinde daha nereye kadar yaşama erdemi hedef kılınacak, buna henüz bir yanıt bulunamıyor.

İnsani olanın tarumar edilmesi meselinin kökeni daim bir biçimde 1915’e çıkıyor. Öncesi ve sonrasıyla bir kırılma halini süreğen kılan, onunla yol / yön açan bir temellendirme hal ve istemiyle zaten var olan açmazlar artık kalıcı bir kördüğüm kılınır. Bilindik şeyleri hep baştan, en baştan, ta ilk cümlesinden anlatmaya gerek kalmıyor. Bunca yaşanmışlık içinde her defasında kendini tekrarlayan bir hayata kasıt sürekliği bilinse yeterlidir. Demokrasiyi hiçbir zaman kendisine uygun görmeyen bırak sorunları konuşabilmeyi, yaralarla yüzleşip onları bir kere daha var etmeme için çabalamayı her şekilde kendini yeniden imal eden bir fasit döngünün esiriyiz. Hissiyatın zayi edildiği, bir video oyunu gibi her şeyin paldır küldür imal edildiği, geçilip gidilecek sanıldığı bir zeminde “game over” hepimizi kuşatmaya devam ediyor. Dipsiz bir karanlığın sularında ilerlerken bu ülkenin yönetim katı, ne sağına, ne soluna, ne içine ne dışına tek bir hayat imgesi bırakmıyor. Umut yerle bir edilmek istenirken bir kere daha, hedefin sadece Rojava olmadığı artık açıktır. Alenen biteviye bir tarumar etme hevesinde yol / yön aranmaktadır. Bunca badire, bu kadar eza hep ama her dem yıkımın kıyısında sahiden bir yaşam ihtimali söz konusu edilebilir mi? İnsani olan zayi edilirken, yerlere çalınıp, ezilip geçilirken dostluk neyi / kimi / ne şekilde kapsar. Herkese hayatı dar ettirirken her anlamda, ana karanın yaşamının iyiye gidebilecek olduğu sanrısından uyanmak ne zamandır, sahiden ne zaman?" sesli meram

*akla düşenler, yola çıkıldıktan sonra derinleşen açmazlar ve sorun yumaklarının bireyi neredeyse dakika sekmeksizin nefessiz bırakışı karşısında hala "akil" olanı aramaya devam ediyoruz. akil olanın belirli kural ve kıstaslarla belirlenmiş zümreler için özel bir armağan olmadığına inatla inanmak istiyoruz. derdimiz meramın görünür kılınabilmesi. bahis açtıklarımız ana akımın yüz göz olmaya tenezzül etmedikleri. etmekten bir özenle koşar adım kaçındığı şeyler olmaya devam ediyor günahıyla sevabıyla ve yazabildiğimiz kadarıyla fark edilebilir ayrıntılar ile dönüştürücü, ayrıksı duruşların sebeplerini irdeleyerek endişe giderici, tanımlanmamış olanı arz etmeye çabalayarak yardımcı olmaya sesli meram // deuss ex machina ile devam...iyi haftalar...

allame-i ulul arz’dan ara nağmeler 
okuma parçası

sesli meram // deuss ex machina [ex.] genel geçer disiplinlerden uzak kalıp, deneysel ögeler ihtiva eden müzik türlerine kapısı açık bir yapılandırmayı sunmaya gayret eder. ambient’dan - folk’a uzanan ses şeceresinden alıntıları iliştirmeye devam ediyoruz. aralıksız on dokuz yıldır... bir direniş hali içinde... yayındayız!...

her türlü eleştiri ve öneri için iletişim kanallarımız;
---------------------------------------------------------

/////poemé
Անհնարին Լույս -- Վարդան ՀԱԿՈԲՅԱՆ

Ես գալիս եմ ապագայից, եւ իմ ետեւից ձգվում է ժրաջան աստղերի մի ամբողջ
երամակ։ Ձայն. «Կալանավայրում ասացեք, որ
մի կտոր հաց գցեն ծեր ձիապանի՝ Ուիլյամ Շեքսպիրի առաջ եւ հետո միայն
քաշեն եղունգները՝
մինչեւ կասի իր մեղայականը՝ «Համլետի» եւ բացառիկ այլ ոճիրների համար»։

Անտանիք ձայներ՝ մենախցերի մեջ,
մատյաններից թռած, անհնարին լույս։-

Եվ ճի՞շտ չի անում Բլեյքն, արդյոք, Անրի, որ իր գործերը չի վստահում
տպագրիչներին ու ծաղկում է ոսկերչական բառերն իր իսկ ձեռքերով։ Ծառի
ժամանակի մեջ երաշտահավը տեղավորել է մի կտուց երգ։ Համենայն դեպս,
հռոմեացոց Համամ Արեւելցին, դա նրանց Դիոկլիտիանոս արքան է, որ խիստ
կամավոր լքեց գահը ու տվեց իրեն ծաղիկների մշակությանը։

Տարվա այն եղանակն է, երբ ծառն այլեւս ուժ չունի՝ թեկուզ
մի տերեւ պահել ուսերին։

Վերացնել «կյանքի ստվերոտ կողմերը», չի՞ նշանակում, արդյոք, սպանել արե-
գակը։ Ամեն ճանապարհ երկու թեւ ունի, այլապես
ինչու պիտի Մենդելսոնը, կամ, մանավանդ՝ Բեթհովենը, հող դառնալուց հետո,
իրենց գերեզմաններից «մեղեդիներ թելադրեն» Շումանին։
Կերդվեմ, որ դա մալվազիա չէ։ Երբե՛ք։

Թեպետ գնալու տեղ չունեմ ոչ մի, բայց միշտ
թվում է՝ ինչ որ տեղից անընդհատ ուշանում եմ։

Չեմ հասկանում՝ ինչու, Սուրբ Հեղինե կղզի ընկնելուց առաջ, Նապոլեոնին
չհանդիպեց գոնե մի վեստալուհի, գուցե թե նա փոխարիներ ուշացած
«Նաուտիլիուս»-ին, մանավանդ, որ 3000 զինվորն ու 8 ռազմ. շոգենավը (որտե՞ղ եմ ընթերցել)
ահավոր քիչ են մի Բոնապարտի հսկելու համար։
(Ի ցավ ոչ մեկի, ասում են Չարենցի ու Բակունցի
ետեւից գնացող չկար՝ որքան էլ ժամանակը հերիքեր...)։
Օդ չկա եւ դու շնչում ես այն, ինչ օդ չէ։
Անձրեւները հրդեհվել են հորիզոնում։

Ոչ մեկը պատերազմից չի վերադառնում,
անգամ նա, ով վերադարձել է։

Եվայի առաջին ժպիտը հեքիաթ է հյուսում Շումերում, Պաուլո, սիրելիս։ Վկան՝
հույն Հերոդոտը։ Եվ միշտ բանուկ է ճանապարհը, որ տանում է
տաճարն Իշտար Աստծո, ուր Շումերում ծնված ամեն կին (կյանքում՝ մեկ անգամ)
հյուրասեր է չափազանց ու բարի, ու շքեղ, միայն թե «սիմվոլիկ
վճարը» չմոռանա առաջին իսկ պատահած տղամարդը։ Վստահությունը
վառվող մոմ է, որի ներկայությամբ կարող ես Աստծո հետ կիսվել։ (Պատկերացնո՞ւմ եք՝
տղամարդու ինչպիսի հերթ կլինի՝ Իշտարի առաջ ծնկաչոք ոգելու համար)։

Եթե արքային իր իսկ տան շեմին ուղեկցում են պահանորդները,
նշանակում է՝ երկիրն առանց ուղեվարի է։

Ես գալիս եմ ապագայից, եւ իմ ետեւից ձգվում է ժրաջան աստղերի մի ամբողջ
երկինք։ Չկա այսօր։ Չկա երեկ։ Չկա վաղը։ Դրանք պարզապես ժամանակի
սեւ ու սպիտակ վարագույրներ են, այդ
բոլորը մի օր է ընդամենը, որի սկիզբը սկիզբ չունի (ես չեմ ասողը),
վերջը՝ վերջ։ Իսկ մանկախեւ Դոստոեւսկին պնդում է՝
Քրիստոսին նկարելիս՝ նայեցեք միայն երեխաներին։

Comments

Post a Comment